Bo teraz nie moja kolej tylko Karolci. A po za tym musi byc jakieś napięcie, tak dobrze nie ma xD

Wrocisz, przeczytasz ;P

Okazało się że to jej koleżanka.
-Wyjeżdżasz?!
-Takk.. do Polski, na ślub znajomej. Ale wrócę za tydzień - uśmiechnęła się i pożegnała z koleżanką.
Tymczasem na pokładzie samolotu panowało zamieszanie. Nie wiadomo było czy władze zgodzą się na wypuszczenie Osamy. W końcu zdecydowali się go wypuścić, jednak pozostał w tajnej obserwacji i szykowano na niego zasadzkę..
__________
-Koniec na dziś powiedział reżyser na planie reklamy.
-W końcu - odetchnęła Karolina z ulgą
-Karolina, jutro masz być tu o 10. Pamiętaj- 16 godzin przed żołądek ma być pusty
-O kurde... nienawidzę tego
-Tu masz tabletki. Z nimi nie zemdlejesz.
Karolina zamówiła taksówkę i pojechała do mieszkania KB. W połowie drogi przypomniała sobie że o 20 umówiła się z Danem w hotelu.
"Kurcze...mam rozładowaną komę "- pomyślała
-Dam 50 złotych jak mi telefon pan pożyczy - odezwała się do taksówkarza.
-No jasne! dzwoń!
-Słucham? - odezwał się Dan.
-Dan, dzwonię z czyjejś komórki, nie mogę się dziś z Tobą spotkać
-Nie? Dlaczego? - Dan był wyraźnie rozczarowany
-No bo ee...no tego...musimy jeszcze coś na planie dokończyć.
-A jutro?
-To o 9 jak już. Będę czekać przy fontannie na dole
-Nie wracasz na noc?
-Nie mogę, bo nocuję u koleżanki. Muszę kończyć pa.
"Boże, Dan o wszystko się wypytuje". W końcu dojechała do domu KB.
-Hey i jak tam z Arsem wczoraj było? - zapytała w pośpiechu
-Jak miało być, na razie nic? Chcemy się znowu spotkać, tylko jeszcze nie wiem kiedy...dzwonili że mają dla mnie jakąś nową propozycję na rolę. Jutro o wszystkim się dowiem.
-Aha no to świetnie - ucieszyła się Karolina-wiesz co ja idę pobiegać.
Rano Karolina wstała dosyć późno. Wszystko robiła w pośpiechu i już kilka minut po 9 była przy fontannie. Dan juz czekał
-Sorry za spóźnienie, ale za mało snu...sam rozumiesz
-Ach znam to - uśmiechnął się Dan - to chodźmy na spacer.
Wszystko było super, dużo rozmawiali, śmiali się. Dopóki Karolina, źle się nie poczuła.
-Dan ja muszę usiąść gdzieś
-Co ci jest? - Dan był przerażony
-Ź się czuję.
-Co dziś jadłaś?
-Nic
-Jak to "nic"?!
-Przed reklamą nie można jeść i pić 16 godzin. Inaczej źle wyglądasz. Ale koniecznie trzeba zjeść tabletki - powiedziała słabym głosem - no właśnie...zapomniałam o tabletkach. Sięgnęła do torebki i wyjęła opakowanie.

-I...?
-Groził mi. Powiedział że jeżeli znowu nie będziemy razem to zrobi mi coś albo mojej rodzinie.
Karolina usiadła na krześle i westchnęła. Po chwili się ożywiła.
-Nie daj się zastraszyć jakiemuś zasranemu psycholowi! jeżeli jeszcze raz Ci będzie groził zgłosimy to na policję, a ponieważ jesteś osobą publiczną masz większe szanse na to, że go zamkną. I debil do *ierdla pójdzie.
-Masz rację to tylko takie gadanie. Ale dawno mi się to nie zdarzyło, ostatnio kiedy dostałam nagrodę za największy debiut roku. Ta idiotka co 2gie miejsce miała przez miesiąc pogróżki mi wysyłała.
-Taka już dola dobrych aktorów - wzruszyła ramionami Karolina
-A właśnie, jutro jadę podpisać kontrakt! Będę grać w Zgadnij kim jestem?, horrorze! Super będzie ;D idziemy dziś na kolację z Arsem :]
Tymczasem Gosia zabawiała się w Buenos Aires. Na okrągło chodziła na impry, spacerowała po mieście i spotykała licznych przystojniaków. "To najlepszy wyjazd na jakim byłam"-     myślała.
Marta w końcu znalazła numer Danulki, która przyjechała już do Polski. Zgadały się że w czwartek spotkają się w Warszawie w umówionym miejscu. Jeszcze nikt wtedy nie wiedział, że koncert będzie prawie niemożliwy do zrealizowania...
-Cudownie było! kiedy znowu się gdzieś wybierzemy? - Ars tryskał energią po randce z KB
-Mogę jutro...ale po planie, o tej samej porze - uśmiechnęła się KB
-Już nie umiem się doczekać- powiedział Ars, czule pocałował ją w usta i pogładził po policzku. W końcu się pożegnali i KB udała się do domu.
Dan spojrzał na zegarek
"Chyba robi mnie w konia!" - myślał nerwowo się rozglądając. Po chwili;
-Znowu się tak denerwujesz!- usłyszał głos za sobą
-Przy Tobie można zwariować - burknął, odwrócił się i spojrzał na wysoką szatynkę przed sobą.
-Chyba nie jestem aż taka zła...
-Jesteś okropna! - wycedził ze złością.
-Jaką decyzję podjąłeś? Chyba nie chcesz żeby dziecko nie miało ojca...
-Jak go znajdziesz pośród tych wszystkich facetów z którymi spałaś to będzie go miało. Ja wiem że to nie moje dziecko. I powtarzam; przestań mi rujnować życie, nie uwierzę ci, póki nie pokażesz mi dowodu.
- W związku z tym chyba jesteś jednym z wielu… Zwykły dziwkarz! Wiem kogo jest dziecko i się nie wykręci. 
Karolina leżała i myślała o porannym zdarzeniu. Dlaczego Dan się tak zdenerwował? W głowie nasuwało się coraz to więcej pytań.

Karolina pojechała z Danem do hotelu. Po raz kolejny kiedy się całowali zadzwonił telefon Dana.
Dan chwilę rozmawiał po czym i spojrzawszy na Karolinę powiedział - Kochanie posłuchaj...
-To ty posłuchaj! – tym razem Karolina nie wytrzymała i wstała pokazując na Dana palcem - za każdym razem kiedy się spotykamy Tobie dzwoni nagle telefon i "musisz gdzieś szybko iść". To jakaś paranoja! Jeżeli teraz mi nie powiesz prawdy to dowidzenia.
-Ale uwierz mi że...
-Że co? że od miesiąca kręcicie teledysk i na każde zawołanie musicie być w studiu? Tam się umawia i spotyka w określonych godzinach.
-Ale ja naprawdę nie wiem...
-To jak będziesz wiedział to zadzwoń do mnie - chciała wyjść ale Dan ją zatrzymał.
-Czekaj! Dobrze powiem ci, ale obiecaj że mi uwierzysz - Dan chwycił ją za ręce i patrzył błagalnym wzrokiem. Karolina się mocno zdziwiła, ale pokiwała głową.
-Więc słucham cię.
-Kilka lat temu byłem z Roxi...
-Dan już ustalaliśmy że nie będziemy się rozliczać z naszych ex...
-Ale to jest naprawdę ważne! ona teraz przyjechała i chce mnie wrobić! Twierdzi, że jestem ojcem jej dziecka...chce to podać do prasy, ale ja wiem że to jest niemożliwe, tylko że ona nie chce potrzebnych badań zrobić - dokończył załamanym tonem. Ku jego zdziwieniu Karolina powiedziała;
-A to s*ka...więc to ona wysyłała mi te wszystkie pogróżki...
-Jakie pogróżki?!
-No wiesz...od prawie miesiąca dostaję jakieś listy "odwal się od niego, bo cię za*ebie" itd...ale jakoś nigdy mnie takie coś nie rusza, bo się przyzwyczaiłam - Karolina odpowiedziała obojętnie - gorzej z Karoliną...właśnie wiadomo co z Arsem?
-Nie i dalej nie ma podejrzeń kto mógł strzelić! Przecież on nie ma żadnych wrogów...to nawet ja mam więcej
Karolina spojrzała na niego ożywiona
-No właśnie. I to niekoniecznie facet musiał być...

-Arsenie miał atak...w tym wypadku to często się zdarza, jest słaby i stracił wtedy dużo krwi, Dlatego organizm tak odreagowuje. 
-Ale on będzie zdrowy? - KB zakryła usta dłonią
-Tak, tylko że jeszcze jakiś czas na pewno tu poleży
-Dla mnie najważniejsze jest to, czy wyzdrowieje!
________________
-On jest chory! Na co nam taki menager?! Mam to w dupie i nigdzie nie wyjeżdżam! Jak Arsenie wyzdrowieje to na pewno go zmienimy - Dan był wściekły i cały czas myślał o Roxi – Co mam zrobić?
Karolina w końcu spojrzała na Dana.
- Dobrze, powiem ci co masz zrobić, bo jak na razie widzę tylko jedno rozwiązanie. Nagrasz rozmowę z Roxi, z której będzie wynikać że cię szantażuje i że, wie o naszych spotkaniach. Męcz ją aż - nawet jeśli nie świadomie, ale w końcu to zrobi - przyzna się że próbowała cię zabić wtedy na koncercie, ale trafiła w Arsa. Zaniesiemy to na policję i baba ma 25 lat jak nic - za groźby na mnie, szantaż i próbę zabójstwa ciebie.
-No dobrze, a co z Maxem?
-O to się już nie martw- na jej twarzy pojawił się szyderczy uśmiech
-Dziękuję- powiedział po czym przytulił ją
Pewnego dnia, kiedy Karolina siedziała obok Maxa w szpitalu, a on odwrócił głowę, szybko podmieniła szklanki z piciem...przez następne dni Max siedział w hotelowym pokoju i ciągle latał do kibla. Był przekonany że z Danem dzieje się tak samo, więc nie zmuszał go żeby teraz gdziekolwiek wyjeżdżał. W końcu Dan spytał się Karoliny;
-Co ty mu wsypałaś do tego picia? xD
-Eee pamiętasz tą reklamę co mi tak dobrze zapłacili?
-Środków przeczyszczających?
-Dostałam kilka paczek w prezencie...

Dan pojechał wieczorem odwiedzić Arseniego do szpitala, ale na zewnątrz tuż przy drzwiach wejściowych zobaczył Roxi.
- Dan.
- Co ty tutaj robisz? Nie chce Cię znać, rozumiesz nigdy nie będziemy już razem! - powiedziało ostro Dan.
- Dan to jest Twoje dziecko i jestem tego pewna... Nie odpuszczę! Rozumiesz? Nigdy!
Dan zniknął w drzwiach szpitala. Na korytarzu przy sali Arsa siedziała Alina, jego siostra.
- Cześć... Polepszyło się?
- Nie... niestety nie... Była tu jakaś kobieta, szatynka... Ostatnio niezbyt mieliśmy kontakt i nie wiem co się dzieje w jego życiu...  - Dan, ona mówiła, że chyba jest w ciąży, była roztrzepana, krzyczała coś po francusku...
Nagle zadzwoniła komórka Dana, wyciągnął ją z kieszeni i odebrał sms.
- Muszę wyjść... ehh... obiecałam Radu kupić coś... na żołądek... tak na żołądek potwornie się z... Maxem zatruli...
I wybiegł ze szpitala. Tam czekała na niego Roxi.
- Daj mi święty spokój, moim znajomym... Przestań! Puszczałaś się z jakimiś łachami to teraz musisz sobie sama radzić.
- Albo uznasz to dziecko, albo nie będę taka miła do innych... Na końcu załatwię Ciebie... Myślisz, że nie byłam z tym w gazecie... Jutro zobaczysz artykuł o sobie... Następnym razem będę celować w Ciebie i nie spudłuje!
- Oszalałaś? Chciałaś mnie zabić! - powiedział i wsiadł do taksówki.
Gośka tymczasem spędzała romantyczny wieczór z Javierem.
- Gosiu, nie znamy się zbyt długo... nie obiecuję, że będzie dobrze, nie obiecuję, że będziemy się zgadzać, ale jestem pewien, że jeśli się zgodzisz to zrobię wszystko by nam się udało... Czy... zostaniesz moją żoną?
Gośkę zamurowało... Była zakochana w Javierze, ale znała go dopiero ponad 2 tygodnie. Nie wiedziała co ma odpowiedzieć, ale wiedziała, że jeśli powie nie to czar pryśnie i straci kogoś na kim jej zależy, a jeśli powie tak, a to nie ten jedyny?
Dagmara przebywała obecnie w domu Mariusa. Nagle ktoś zadzwonił do drzwi. Byli to jego rodzice.
- Nasza rodzina jest bardzo religijna... – wyznała jego matka.
- Rozumiem to - powiedziała Dagmara, nieświadoma tego co miało za tym przemawiać.
- Więc nie przystoi by kobieta mieszkała z mężczyzną przed ślubem…